केही बर्ष अघि अघिल्लो साता यामलाई भेटेपछिको अनुभव। हालैको “कोरिया भीड”का तस्विरहरूले मलाई याम जस्तै युवाहरू नेपालमा थुप्रै भएको सम्झाए । अनि अहिले पनि इन्टरनेट जालसाजीमा फस्ने वा फस्ने प्रकृयामा रहेका केहीलाई मैले बेलाबेलामा भेटिरहेकै हुन्छु ।
पुराना हरफहरू: एकदिन यामको इन्बक्समा उसले एक करोड डलर जितेको र त्यो पाउन उसले केही हजार डलर नाइजेरिया पठाउनुपर्ने भन्दै इमेल आएको थियो। इमेल देखेर झन्डै मुर्छा परेको यामले सम्झियो– ‘रातभरी सुतिन सर । लोभ हुन्छ नि लोभ। सुख नदिदो रहेछ। त्यो पैसाले के गर्ने भनेर सोच्दासोच्दै वित्यो रात।’
अनि यामसँगको पछिल्लो भेटको विवरण र तस्विरहरू: Dubai and Yam [केटो जो विदेशियो]
दिनेश वाग्ले
वाग्ले स्ट्रिट जर्नल
यो लेख आजको कान्तिपुर कोसेलीमा प्रकाशित भएको हो ।
‘दुबई जाने चक्करमा छु हो सर,’ केही क्षण अघिसम्म उल्लासमय लवजमा गफिएको यामले अलि निराश स्वरमा अचानक त्यसो भन्दा मलाई कताकता चसक्क गरेजस्तो भएको थियो।
यस्तो लाग्यो मैले डकुमेन्ट्रि बनाइरहेको भए र उसले त्यो कुरा क्यामेरामा भनेको भए सम्पादन गर्दा त्यो दृश्यको पृष्ठभूमीमा कन्दरा व्यान्डको यो गीत हाल्ने थिएँ–
विदेशिनु रेखियो कर्मैमा
भाला रोपी नबोल मर्मैमा
‘यो देशमा टिक्न नसकिने भइयो,’ प्रश्न सोध्नै नपाई उसले भनेको थियो।
केही बाध्यताले, बाँकी आफ्नै लापार्वाहीले २६ बर्षे याम रिनमा चुर्लुम्म डुबेको थियो जसबाट उत्रिन उसलाई विदेशिनुको विकल्प थिएन। उसलाई सुनेलगत्तै फोन कुराकानीलाई त्यही रोकेर मैले ऊसँग भेट्ने प्रस्ताव गरेको थिए।
View original post 1,392 more words
Dinesh Wagle on Nepali Society 